Kaldera Las Canadas(Caldera Las Cańadas)

Naturalną granicę Parku Narodowego Teide tworzy widowiskowa kaldera. Jest to teren depresji o wymiarach 16 na 11 km. Wielka Kaldera Las Canadas to nazwa pochodząca od obszarów równinnych położonych u podnóża kaldery – przeprowadzano tamtędy owce na miejsce wypasu. Równiny wokół kaldery tworzy woda, która z niej spływa, nie mając innego ujścia. Początek kształtowania się Teide określany jest na około 175 tys. lat temu, kiedy potoki lawy wypełniły pradawną depresję, z której do tej pory pozostały jedynie ściany.

Park Narodowy Teide – miejsce magiczne

Park Narodowy Teide leży w centrum Teneryfy. Znajduje się w nim najwyższy szczyt Hiszpanii i trzeci co do wielkości na świecie. Miejsce to przedstawia magiczny krajobraz, przywodzący na myśl filmowe krajobrazy z innych planet – jest to widok z innego świata. Kaldera Las Canadas to wulkaniczne stożki, zastygła lawa licząca trzy miliony lat, różnego rodzaju surowce i  tysiącletnie skały wulkaniczne.

Wysokość wulkanu wynosi 3718 metrów, jego otoczenie jest pustynne i złowrogie, ale jego wyjątkowość pozostawia zawsze duże wrażenie na zwiedzających. Szczególny krajobraz kontrastów i naturalnych geologicznych zjawisk UNESCO uznało w 2007 roku za Światowe Dziedzictwo Przyrodnicze. Wyjątkowość tego terenu  polega również na tym, że obserwacja różnych warstw tego terenu pozwala na zidentyfikowanie poszczególnych etapów tworzenia się Ziemi. Otoczenie stratowulkanu, który powstał wewnątrz płyty, cały czas zmienia zabarwienie i wygląd .

Kaldera Las Canadas – historia powstania

Ponad trzy miliony lat temu wyładowania wulkaniczne zaczęły się skupiać w dwóch miejscach, masywie Anaga i wulkanie Las Canadas. Utworzone z nich połączone stożki zaczęły tworzyć jeden ląd, pra-Teneryfę. Na jej zboczach zalegała duża ilość lawy wulkanicznej. Obliczono, że w miocenie Las Canadas miał średnicę około 40 km i wysokość 4500m. W czwartorzędzie następowały wielokrotnie monstrualne spływy nagromadzonego materiału wulkanicznego, co doprowadziło do rozległego obniżenia terenu wokół kaldery Las Canadas. W następnej kolejności zaczął się tworzyć młody stratowulkan, Teide, a obok niego trochę niższy Pico Viejo. 

Stratowulkany to inaczej wulkany warstwowe. W odróżnieniu od wulkanów tarczowych nie rozlewają się szeroko, ich lawa zawiera dużo krzemionki i dlatego szybko twardnieje. Zbocza takich wulkanów mają duży kąt nachylenia. Wydostaje się z nich cały czas magma, a zaraz po niej materiał wulkaniczny, czyli głazy, kamienie, bomby wulkaniczne, pumeks, popioły i pyły. Tworzą one specyficzną warstwową budowę. Obecnie Teide jest najwyższym szczytem Hiszpanii, a także wysp Oceanu Atlantyckiego. Jego wysokość liczona od dna morskiego wynosi 7,5 km. Naukowcy przewidują, że przyszłe wybuchy Teide będą bardzo gwałtowne, za najbardziej niebezpieczną uchodzi północna część masywu. Przewidywany wypływ materiału wulkanicznego nastąpi właśnie z tej strony, takie zdarzenia naukowcy obserwowali już w przeszłości.  

Legenda – Teide czyli Piekielna Góra

Pierwsi mieszkańcy Wysp Kanaryjskich, Guanchowie, nadali nazwę wulkanowi Teide, co oznacza Piekielna Góra. Wierzyli oni, że wulkan sięga nieba i jest zamieszkiwany przez siły zła, demona Guayota. Na zboczach góry znaleziono wiele miejsc ze skrytkami, które zawierzały szczątki archeologiczne w postaci instrumentów muzycznych. Schowki te miały na celu przeciwdziałanie złym mocom. Legenda mówi, że demon Guayota porwał boga światła i słońca Mageca i uwięził go pod wulkanem, przez co świat został pogrążony w ciemności. Wtedy Guanchowie zaczęli błagać najwyższego boga, Achamana o pomoc. Ten pokonał złego ducha, zatkał nim wylot krateru i uwolnił boga światła i słońca.

Guayota był zazwyczaj przedstawiany jako czarny pies w towarzystwie innych demonów. W momentach, kiedy próbował się wydostać, zaniepokojeni Guanchowie rozpalali wielkie ogniska na zboczach wulkanu, aby go przestraszyć. Guanchowie zamieszkiwali głównie skalne jaskinie i mieli swój własny język. Był to lud pochodzenia berberyjskiego, mieli jasną cerę i włosy, oraz niebieskie oczy. Wyspa była podzielona na 10 okręgów zarządzanych odrębnie, jednak po podbiciu Teneryfy w XV wieku przez Hiszpanów, ludność ta została całkowicie wytępiona lub wywieziona do Europy jako niewolnicy.

Wysokość wulkanu Teide

Pierwsze prawidłowe pomiary Teide powstały w 1776 roku, przeprowadził je Jean Charles de Bord, francuski fizyk, członek Francuskiej Akademii Nauk. Pomiar był kompetentny, ponieważ użyto bardzo precyzyjnych narzędzi – dwie grupy mierzyły wysokość wulkanu przy pomocy łańcuchów, a następnie wynik porównano i wynosił on 3 173 m n.p.m. Pod koniec XX wieku znowu dokonano pomiarów i okazało się, że wulkan jest o 3 metry wyższy w stosunku do pomiarów dokonanych w latach 70. ubiegłego wieku. Wysokość Teide może ulegać zmianie, ponieważ jest to wulkan czynny i każda erupcja powoduje zmianę jego parametrów. Ostatni bardzo silny wybuch wulkanu odnotowano w 1909 roku.

Kaldera Las Canadas – przydatne informacje

Park narodowy Kaldera Las Canadas zajmuje 189 km kw. Jest bardzo chętnie odwiedzany przez turystów, ich liczba wynosi rocznie ponad 2 miliony. Wiosną wśród kamieni i skał minerałów rozkwita wiele roślin, tworząc niesamowity ogród. Można skorzystać z licznych szlaków turystycznych pieszych, po drodze znajduje się wiele punktów widokowych. Na wysokości ponad 3 tys. m n.p.m. znajduje się schronisko z restauracją, gdzie można zregenerować siły przed dalszą wędrówką. Sezon turystyczny w Kaldera Las Canadas trwa cały rok, ale najwięcej turystów jest latem i wczesną jesienią. Bilety do Parku Narodowego najlepiej jest zarezerwować wcześniej. Należy też zabrać ze sobą odpowiednie obuwie trekkingowe przeznaczone do wędrówek po kamieniach. Trzeba również pamiętać, że podczas gdy temperatura nad oceanem wynosi 26 stopni C, to w Kaldera Las Canadas może to być zaledwie 7 stopni C.

Do parku można dojechać samochodem albo autobusem. Samochód można zostawić przy dolnej stacji kolejki na parkingu. Im wcześniejsza godzina, tym miejsc parkingowych jest więcej.